24 Dec 2012

Het feest is begonnen!

Afgelopen zaterdag hebben we kerstfeest gevierd met de kinderen van de kinderclub, waar we alweer bijna twee jaar om de week naartoe gaan om Gods liefde met hen te delen. Ze kwam met hun vriendjes en ook hun ouders. We hebben de arme kinderen ook kleren mogen geven. Het was natuurlijk feest! Hierbij een fotorapportage.

Kinderleiders












Wilfredo doet een quiz















Kijken naar de poppenkast














Poppenkast voorstelling

Spelletjes




























Dramastuk over kerst



Liedjes met gebaren



Cadeautjes voor de kinderen

De kinderen met hun cadeautjes

Samen kerstbrood eten

Samen kerstbrood eten met chocolademelk

Kleren uitdelen voor de arme kinderen

























































































Porque nos ha nacido un niño, se nos ha concedido un hijo; la soberanía reposará sobre sus hombros, y se le darán estos nombres: Consejero admirable, Dios fuerte, Padre eterno, Príncipe de paz. Isaías 9:6.


For to us a child is born, to us a son is given, and the government will be on his shoulders. And he will be called Wonderful Counselor, Mighty God, Everlasting Father, Prince of Peace. Isaiah 9:6


Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst. Jesaja 9:5

15 Dec 2012

Het is bijna feest!

Kerst en recycling 

Eind november was de laatste seminar voor de stabiele en groeiende zondagscholen van 10 verschillende dorpen van het binnenland. We moesten de seminar van begin november naar het einde van de maand verzetten, en dat is altijd een hele klus. Veel van deze dorpen hebben geen telefoon en ook geen mobiel bereik, waardoor we vaak via-via op de markt en busjes die er soms komen, proberen berichten mee te geven. Helaas was het bericht naar Jelic niet aangekomen: het verst gelegen dorp. Om bij de seminar van Sucre te komen, lopen ze negen uur naar Oxamarca en gaan dan nog twee uurtjes in een volgepakt busje verder. Dit deden ze begin november, omdat ze niet wisten dat het verzet was, en wéér op de datum dat de seminar wel werd gegeven… als dat geen doorzetters zijn?!

De laatste seminar van het jaar staat natuurlijk in het teken van de kerstviering. Je kunt in de stad, net als in Nederland, allerlei blinkende ballen en versieringen kopen, maar in zo’n klein bergdorpje is dat heel anders. Vroeger werd kerst in deze dorpen eigenlijk nauwelijks gevierd, maar sinds de zondagscholen draaien, is het een waarlijk feest! Alicia, de ervaren kinderleidster die al jaren met “onze” mensen werkt, krijgt het altijd weer voor elkaar om ze te leren materialen te gebruiken die bij de hand of niet moeilijk te verkrijgen zijn. Dan kom je vaak uit op hergebruik en recycling: klokken van oude plastic flessen, kerstballen van kranten of tijdschriften en hutjes van stokjes van de bomen. In zo’n seminar leren ze niet alleen een stuk theater, dat de kinderen tijdens de nachtdienst kunnen opvoeren, maar ook allerlei versieringen voor de kerk te maken, samen met de kinderen.
 
Op weg naar Kerst

De afgelopen week zijn we druk bezig geweest met kerstpakketten te maken voor de 8 dorpen, die hard gewerkt hebben en aan alle seminars van dit jaar hebben meegedaan. Het hele jaar door wordt bijgehouden welke kinderen trouw komen en meedoen, zodat ze voor kerst iets speciaals krijgen voor hun inzet. Dat zijn er bijna 300! Natuurlijk komen er voor de kerstviering altijd kinderen en vooral ook volwassenen bij, zodat er dit jaar, alleen al in die acht dorpen, ongeveer 1000 mensen zullen deelnemen aan het feest dat de komst van de Verlosser gedenkt.

Elk jaar krijgt ieder kind een boekje met een Bijbels verhaal en dit jaar hebben we er een mooi cadeautje bij gedaan (zie foto met model Esther). Het is hier de gewoonte dat bedrijven en burgerlijke gemeentes “chocolatadas” organiseren, waarbij kerstbrood (paneton), chocolade melk en cadeautjes worden uitgedeeld (al zijn die niet altijd van erg goede kwaliteit).
Ook dit is niet weggelegd voor de kleine bergdorpjes, waardoor de kerstviering in de evangelische kerk, mogelijk gemaakt door het zendingswerk van Ger en Froukje Prakken,  druk bezocht wordt door de rest van de dorpsbewoners. Het is een mooie gelegenheid om het evangelie te kunnen delen met hen, die normaal gesproken bang zijn de kerkdrempel over te gaan.

De kerstpakketten zijn klaar en de broeders komen ze ophalen, om de grote dozen naar hun dorpen te brengen in busjes en vaak nog een eindje lopen. Toen ik de foto van ze maakte, bepakt en bezakt, heb ik gevraagd of ze dit jaar toch proberen een camera te bemachtigen om foto’s te maken. We hebben er zoveel plezier aan om cadeautjes voor deze mooie mensen uit te zoeken en ze te verwennen, dat we graag de gezichten zouden willen zien terwijl ze samen dit feest vieren en de kinderen mogen uitpakken. Hopelijk kunnen we dan een keer daar wat foto’s van laten zien; al was het pas over een paar maanden als we hen weer zien na de regentijd.

Waar we wel eerder over zullen vertellen, is over de “chocolatada” in Tantachual-San Lucas, waar we een kinderclub hebben, die we vanuit Cajamarca om de week bezoeken. Zaterdag de 22ste zullen we een kinderfeest hebben en deze kinderen van overwegend arme gezinnen verwennen. Het is meteen ook de afsluiting  van dit jaar.

Dankpunt en gebedspunt

We zijn God dankbaar dat we in Januari 2013 als gezin in Nederland mogen zijn en een aantal gemeentes en groepen mogen bezoeken om zo te kunnen vertellen over ons werk en kennis te maken met jullie. Wilt u ons komen opzoeken, bijvoorbeeld tijdens een dienst of bij ons gastadres, kunt U altijd schrijven zodat we jullie kunnen laten weten waar we zijn. E-mail: j.a.prakken@gmail.com 
We willen speciaal gebed vragen voor het rondkomen van de verlenging van Judith’s visum in Perú. Sinds een maand zijn de papieren in de hoofdstad, waar de nationale organisatie waaronder we werken, de jaarlijkse verlenging meestal zonder problemen regelt bij de migratiedienst. Op dit moment worden er “opeens” allerlei vereisten bij gevraagd, die langer duren dan verwacht, waardoor de spanning hoog is of alles op tijd rond zou zijn, vóór ons vertrek. BID AUB MEE.


En de engel zeide tot hen: Weest niet bevreesd, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen: U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus, de Here, in de stad van David. LUCAS 2:10-11

26 Oct 2012

Jeugdbijeenkomst in de bergen

Veilig heen

Wachten voor we erdoor mochten: 
nog op een goed stuk weg
Twee weken geleden alweer zijn we naar La Quinua gereisd. We gingen zaterdag heen en zondag weer terug. Dit in verband met de werkzaamheden aan de weg en het feit dat alle toegangswegen letterlijk worden afgesloten tussen 8.00am en 12.00pm op de zaterdag, en ook ´s middags door de weeks tussen 2.00-7.00pm. We wisten niet precies hoe lang we erover zouden doen om bij de stopplaats te komen, dus gingen we vroeg weg. Iets over elven sloten we aan bij de rij wachtende auto’s, bussen en vooral 4x4 pick-up´s. Precies om 12.00pm werd de weg geopend en mochten we er door. Een week ervoor was de regentijd van start gegaan, wat betekent dat het ´s ochtends vaak wel zonnig en droog is, maar het de hele middag en nacht regent. Dit komt natuurlijk niet ten goede van de wegkwaliteit, gezien het nog allemaal aangestampte zandwegen zijn, die later zullen worden geasfalteerd. Er was een plek waar we echt hebben zitten zweten, want zelfs de 4x4 hadden moeite met de glibberige modder en de losliggende stenen, waar we overheen moesten. Zoals iemand al een keer zei: het is toch heel bijzonder dat jullie er komen met jullie kever, er gaat een Engel mee... dat denken we zeker!

Vergadering met de leiding

De bus naar La Quinua
De weg naar Oxamarca en La Quinua gaat via Sucre, waar we van de broeders een warme maaltijd kregen om daarna verder te gaan. Rond 4.30pm kwamen we dan eindelijk in Oxamarca aan, waar we om 5.00pm met de voorganger van La Quinua: Teobaldo, de Jeugdleider: Ismael en een jongeman: Ermel, hadden afgesproken om een vergadering te hebben. Al eerder schreven we dat er instabiliteit is in de jeugdleiding van La Quinua, waardoor we graag met hen wilden praten. Ermel was dit jaar in Oxamarca in het Jeugdweekend en gaf aan dat hij graag actiever wilde dienen in de kerk. In ons allen was het “idee” gegroeid dat dit misschien de plek voor hem zou kunnen zijn. We hebben er samen over gehad en samen gebeden. Ermel gaf aan dat hij graag de jongeren zou willen leiden, zich daarvoor zou willen inzetten en opleiden, waarvoor we de jeugdleiders twee keer per jaar naar Cajamarca halen. Doordat de regentijd is begonnen, zullen we pas in 2013 weer doorgaan met deze trainingen, waardoor we nu eerst Ermel wegwijs moesten maken met behulp van de jongeren die wel naar deze trainingen zijn geweest. La Quinua is relatief dichtbij Oxamarca, waar een goed werkende jeugdgroep functioneert. Daar zal Ermel een paar keer in meedraaien om te zien hoe hij het materiaal kan gebruiken.

Jeugdbijeenkomst in de bergen

Voor het huis van de voorganger
We wilden tijden deze reis ook de jeugdgroep van La Quinua bezoeken. De vorige keer dat we er waren, hadden ze helaas geen samenkomst, maar deze keer wisten we dat ze zondags ´s morgens altijd samenkomen. Sinds een jaar is er een weg naar La Quinua geopend. Het is niet de mooiste en makkelijkste weg, maar anders deden we er ruim twee uur over om erheen te lopen. We zouden nu in principe met een motor gaan, omdat auto´s er echt niet naar boven kunnen “klimmen”, maar gelukkig ging er om 7.00am ook een bus heen, die 9.30am weer terug reed. Het is heel bijzonder hoe zo´n oude bus volgeladen met mensen en zakken vol aardappels, maïs en dozen met kuikens, veilig heen en weer kan rijden op die smalle, steile weggetjes. Ook hier zullen de Engelen veel werk hebben gehad.

Inzegenen van Ermel
In La Quinua aangekomen moesten we natuurlijk eerst bij de voorganger ontbijten, maar al gauw naar de kerk om de jongeren te ontmoeten. We troffen een mooie groep van 13 tieners aan die hun dienst begonnen en waarbij de meisjes hard inzetten om samen te zingen onder begeleiding van 6-8 tamboerijnen. Nadat Ismael een gedeelte uit de Bijbel deelde, gaf hij het woord aan Wilfredo. Wilfredo heeft, samen met broeder Teobaldo, Ermel aan de groep voorgesteld als hun leider en hem samen ingezegend. Ermel heeft nu de taak om deze groep in goede banen te leiden, in de samenkomsten hen te onderwijzen, maar ook de groep deel te laten zijn van de rest van de gemeente en ondersteuning van hun voorganger Teobaldo.

Veilig terug

Veel te snel kwam het busje alweer langs. We hadden van te voren gezegd dat we in de kerk zouden zijn en dat we graag mee terug wilden. Een zuster kwam rennend naar de kerk om te zeggen dat we snel moesten zijn. Omdat we niet snel genoeg waren, tenminste niet naar de wens van de chauffeur, reed hij weer een eindje aan... wij renden schreeuwend naar boven. Omdat de kerk onderaan de berg ligt en de weg een behoorlijk eind omhoog, waren we de hele weg totaan Oxamarca nog buiten adem. Hier meten we afstanden gewoonlijk in uren en niet in km, omdat het veel van de wegen afhangt hoe lang je erover doet. Van Cajamarca naar Sucre is de weg redelijk en daar doen we ongeveer 3,5 uur over (ong. 110km), maar van Sucre naar Oxamarca is de weg slechter en zijn er vooral veel meer bochten. Dat stuk is zo´n 30km, waar we 1,5 uur over doen. Naar La Quinua is het ongeveer 15 km, waar we een uur over deden met de bus.

We zijn dankbaar dat we heelhuids thuis kwamen, dat de auto het goed heeft gedaan, dat we bewaard zijn en dat we hebben kunnen doen waar we voor gingen: in de eerste plaats de jongeren en hun voorganger bemoedigen en daarnaast de nieuwe leider voorstellen en een beetje op weg helpen. Bidt U met ons mee voor Ermel en voor de tieners waar hij leiding aan geeft?

2 Oct 2012

Kinderfeest in de campo

Afgelopen zaterdag hebben we voor het eerst een kinderfeest georganiseerd voor de kinderclub in de school van Tantachual Bajo (2,5 uur het binnenland in). Zowel de kinderwerkers als de jeugd van onze kerk BETHEL hebben zich hiervoor ingezet. Veel kinderen hebben nog nooit zoiets gezien of meegemaakt. Hier de foto´s die voor zich spreken: 

Voorbereiding
Ge-improviseerde box voor Esther, die overal mee naartoe gaat

Clowns zingen met de kinderen

Sketch over ´s nachts bang zijn 

Poppenkast-theater over Lazarus

Poppenkast voorstelling

Spel over Lazarus in "doeken" gewikkeld

Andere spelletjes

28 Sept 2012

Dans en theater

Zoals beloofd: hier het vervolg over het jeugdwerk dat we in Cajamarca mogen doen met de kerkjes van het binnenland.

Trainingsweekend voor Jeugdleiders
Groep jeugdleiders van 3 dorpen
Het laatste weekend van Augustus hadden we de tweede training voor jeugdleiders georganiseerd. Twee keer per jaar komen ze van de dorpjes naar Cajamarca. Hier geven we hen gereedschap waar ze mee kunnen werken: boeken, spelmateriaal en ook toerusting voor de leiders, waarvan de meesten in 2010 zijn begonnen en steeds meer in dit werk groeien.

Dit keer hebben we speciaal aandacht besteed aan het naar buiten gericht zijn van de kerk en de jeugdgroepen. Daarvoor hadden we een gastspreker, die ook uit dezelfde streek komt en dus hun dorpen en soms ook sommige familieleden kent. Dit is heel belangrijk, omdat het verschil tussen stad en platteland heel groot is. De boodschap komt beter aan als ze voorbeelden horen uit hun eigen leefomgeving en ze zich geaccepteerd weten door degene die de boodschap brengt. Er is nog altijd veel discriminatie van stadsmensen t.o.v. plattelandsmensen, wat de eigenwaarde van veel jongeren omlaag trekt.

Juan Carlos en Denise tijdens theater
Binnen dit thema hebben we Juan Carlos en Denise ook weer uitgenodigd om een workshop te doen. Dit is het jonge echtpaar, dat ook mee is gegaan naar het Jeugdweekend in Sucre. Ze hebben theater, mime en dans geleerd aan de jeugdleiders, zodat die dat later weer met hun jeugdgroep in hun dorp kunnen gaan doen. Het is altijd weer leuk te zien hoe sommigen, die best timide lijken, ineens in theater of dans zich ontplooien. Vooral als je bedenkt dat de campo-mensen (mensen van het binnenland) best gesloten en houterig zijn. Dit soort workshops doen niet alleen uiterlijk wat met hen, maar geven aan sommigen ook middelen om zich anders en ook vrijer te kunnen uiten.

Bezoek aan de jeugdgroep van Sucre

Wilfredo spreekt in Sucre
Sucre zit eigenlijk net tussen stad en platteland in. De jeugdgroep is dus ook erg gevarieerd. Twee jongens en twee meisjes komen altijd naar de trainingsweekenden en geven leiding aan een groep van 20-30 jongeren. Vorige week hebben we hen bezocht.

Tot onze grote verbazing hadden ze de hele groep de dans al aangeleerd, die ze in Cajamarca hadden geoefend. Verder doen ze de lessen met het boek dat ze hebben meegenomen over thema´s van “drugs” en “relaties” en gebruiken ze ook het visueel materiaal om nieuwe liedjes aan te leren. In de laatste training hebben we hen Bijbelstudieboekjes meegegeven, die ze in Sucre in groepen uitwerken, zoals we vaak tijdens de jeugdweekenden doen. Het bemoedigt ons om te zien dat dit werk vrucht draagt en dat de jongeren als leiding zelf ook volwassener worden.

Dit was de eerste keer dat we met onze eigen auto de campo in gingen: een VW kever! En die heeft het heel goed gedaan! We hebben natuurlijk alles eerst laten nakijken en volgetankt, want onderweg zijn er geen tankstations en áls we dan tijdens de reis bij een tankstation zouden kunnen tanken, is die benzine meestal niet erg betrouwbaar en met water aangemengd. We hadden verwacht dat we er een paar uur langer over zouden doen, maar na 3,5 uur rijden waren we al in Sucre, wat met een nieuwe pickup 4x4 zo´n 2,5 uur is. Mooi toch!

Over twee weken gaan we naar La Quinua. Dat is eerst zo´n 6-7 uur naar Oxamarca en dan zullen we met een motor verder moeten. Het is vooral een hele organisatie, omdat er aan de weg wordt gewerkt tussen Cajamarca en Celendin, waardoor we er alleen door kunnen vóór 8.00 uur ´s morgens, of tussen 12 en 2 uur ‘s middags en na 7.00pm. We zijn van de week om 5 uur ‘s morgens vertrokken en waren toen al om half 9 ‘s morgens thuis.

Koeien onderweg
La Quinua is het kleinste dorpje waar we een jeugdgroep hebben, en waar ze nog niet erg stabiel zijn. Er is een groep van zo´n 17 jongeren, maar de jeugdleiding wisselt nogal. Vooral daarom is het belangrijk dat we hen zullen bezoeken, om hun voorganger te bemoedigen en aan te sporen geestelijk volwassen jongeren te vormen om deze groep te kunnen leiden. Willen jullie met ons meebidden voor de reis en voor de gesprekken die we zullen hebben?

17 Aug 2012

Volop werk met de Jeugd

Afgelopen maand hebben we twee activiteiten mogen doen met de jeugd van het binnenland. Een para weken nadat we het jeugdweekend in Oxamarca hadden afgerond, hebben we de twee groepen van die streek in hun eigen bijeenkomsten bezocht. Hiermee hebben we één hoofddoel: ze bemoedigen in dit belangrijke werk, maar we willen ze ook beter leren kennen en zien hoe ze met het materiaal werken dat ze van ons twee keer per jaar krijgen.

Bezoek aan de Jeugdgroepen

Onderweg naar de kerk van La Quinua
Eerst gingen we naar het dorp La Quinua. Tot vorig jaar ging de weg van Celendin, via Oxamarca niet tot hun dorp en hebben we dat stuk eerder lopend of te paard afgelegd. Dit jaar is het dus een hele luxe te kunnen zeggen dat we er met de auto heen zijn gereisd. Busjes, maar vooral de melkwagen rijden dit nu ook dagelijks, wat ten voordeel komt van de boeren met melkvee. Toch is de weg niet bepaald makkelijk te rijden en waren we blij dat we aankwamen. Doordat de kever nog ter revisie in de garage stond, gingen we met de “auto van de zaak” van Ger, die ook als de beste chauffeur meeging. Omdat zondags de boeren naar de markt in Oxamarca afdalen en er meer “verkeer” is op die smalle weg, vooral ook vee, konden we beter zaterdag gaan. 

La Quinua heeft nog steeds geen goede mobiele telefoonontvangst en de satelliettelefoon werkt meestal ook niet, waardoor de berichten via mensen, die naar de markt komen, worden doorgegeven. Het bericht dat we zaterdagochtend kwamen en niet zondag was helaas niet goed doorgekomen, waardoor we daar aankwamen en de jongelui, zoals gewoonlijk, met het vee het land in waren gestuurd. We spraken met de voorganger en gingen naar de kerk. Sommige tieners werden opgetrommeld (schreeuwend van de ene berg naar de andere), maar de meeste waren al weg. Nadat de vrouwen ontbijt voor ons maakten, moeten we toch weer weg, omdat we ´s middags bij de bijeenkomst van Oxamarca zouden zijn. Het bezoek aan La Quinua wordt dus nog een keer geprogrammeerd.

Wilfredo tijdens de Jeugddienst van Oxamarca
In Oxamarca troffen we een groep van 33 jongeren aan. Het was heel leuk te zien hoe niet alleen het werkboek, maar ook de werkwijze van de jeugdweekenden werd toegepast. Ze deden een spel over het thema, lazen een stuk hierover uit de Bijbel en gingen het in groepjes uitwerken. We gingen met de gedachte de groep te kunnen bemoedigen en werden juist bemoedigd :).

Jeugdweekend in Sucre

Vorige week vierden we een jeugdweekend met 48 bruisende jongelui in Sucre. Door de stakingen van ruim een maand, moeten ze veel werk inhalen en mochten sommigen niet meedoen van hun ouders, maar anderen wilden er hoe-dan-ook bij zijn en moesten achteraf, zondagmiddag, nog veel werk verzetten.

Sucre ligt dichterbij de stad en dat is aan alles te merken. Het thema dat voor deze tieners en jeugd zeker niet vreemd is, is “drugs”. Op feesten en hangplekken wordt hier gebruik van gemaakt. 22 jongeren van deze groep waren voor ´t eerst op een jeugdweekend en maken ook geen deel uit van de plaatselijke kerk. Toch bijzonder dat ze graag meedoen aan een intensief Christelijk programma. Vier van hen maakten de keuze voor Christus te gaan. Wat een feest! De jongeren die vorig jaar naar voren gingen na een oproep in het weekend, doen nog altijd mee aan de bijeenkomsten in Sucre.

Nieuwe talenten

Theater: De verloren Zoon
Ook deze keer werden we verrast door het potentieel talent dat we hebben kunnen zien in het uitvoeren van theaterstukjes, die ze in één uur in elkaar moesten zetten. Een echtpaar uit ons kerkje in Cajamarca was speciaal hiervoor naar Sucre gereden om hierin mee te helpen, ondanks de slechte weg en daardoor een langere reistijd van 5 uur i.p.v. 3 uur. Gezien het werk en het aantal jongeren dat meedoet aan de jeugdweekends groot is, vragen we verschillende mensen mee, maar helaas is er weinig interesse van stadsmensen om naar het binnenland te gaan en met deze waardevolle mensen te werken. We hopen en bidden dat de wens van dit jonge echtpaar, om in dit werk mee te gaan draaien, serieus is en vorm zal gaan krijgen.

We gaan nu beginnen met de voorbereidingen voor het trainingsweekend voor jeugdleiders dat alweer over een weekje is. Daarover lezen jullie in de volgende nieuwsbrief.


Nog wat mooie plaatjes van ons land:
Weven
Zo gaat Esther mee naar de “campo” (binnenland)
Vers gemaakt ontbijt in La Quinua
Oxamarca, ong. 6 uur rijden van Cajmarca
Sucre, ong 3,5 uur rijden van Cajamarca

20 Jul 2012

Meer dan Overwinnaars


Nog altijd staking

Afgelopen weekend mochten we in Oxamarca een jeugdweekend verzorgen met 36 deelnemers. Zoals we al eerder vertelden hebben we in onze regio - en vooral de provincie Celendin - te maken met protesten en stakingen tegen een nieuw mijnbouw-project, waardoor o.a. de scholen in die streek nog altijd niet normaal functioneren. Dit hielp niet mee om contact te krijgen met alle jongeren van andere dorpen, omdat er in die dorpen niet eens een centrale telefoon is en ze alleen nieuws horen als ze in Oxamarca komen. Om deze reden waren er helaas minder deelnemers. Ondanks de spanningen konden we gelukkig zonder problemen in Oxamarca komen.

Verleiding

Vrijdagavond begon het weekend met als centrale thema: MEER DAN OVERWINNAARS! Zoals altijd een intensief en erg gevarieerd programma, waar iedereen enthousiast aan bijdraagt. Zoals we al in het voorbereidingsweekend met de jeugdleiding hadden besproken, zouden we dit jaar verschillende situaties van verleiding bespreken, met als subthema´s “sexualiteit” en “drugs”.

De openingsfilm, “PUNTO Y APARTE”,  ging over twee jonge schoolgaande stellen die beiden relaties hadden, waarna de meisjes ongewenst zwanger raakten. Beide stellen kwamen uit heel verschillende achtergronden, de één rijk, de ander arm, maar de vraag is voor beiden hetzelfde: wat nu? In de film wordt heel goed uitgelegd wat de gevolgen zijn voor beide opties: houden of weghalen... geen van beide vanzelfsprekend, geen van beide zonder problemen, maar Gods liefde en vergeving zijn in beide gevallen helend en vernieuwend.

In deze maatschappij wordt er weinig gesproken over dit soort dingen. Seksuele voorlichting houdt vaak op bij het op school uitleggen wat het lichamelijke en zichtbare verschil is tussen een jongen en een meisje. In de film wordt er gesproken over het “bewijs van liefde” dat een meisje aan een man zou moeten geven, dat is haar maagdelijkheid.


Het andere meisje zou haar vent willen vasthouden door hem te geven wat hij wil: seks. In Nederland zouden deze gevallen misschien niet zo “gewoon” zijn, maar in onze Latijns-Amerikaanse maatschappij komt dit erg vaak voor. Vooral in het binnenland wordt er niet erg veel over nagedacht wat iemand met zijn leven zou kunnen doen naast het land bewerken en kinderen krijgen. In hun tienerjaren worden jongens en meisjes verliefd, verdwijnen een week samen en als ze terugkomen, het meisje meestal al zwanger, laten de ouders hen trouwen en zo begint het gezamenlijke leven van twee bijna vreemden voor elkaar. Het gevolg is, dat er weinig liefde en veel huiselijk geweld is.

Dit is één van de redenen waarvoor de jeugdgroepen in het binnenland heel belangrijk zijn. Ze geven een alternatief, interessant en op maat gemaakt programma voor de jongeren. We werken er nu aan dat ze ook ruimte scheppen om dit soort thema´s bespreekbaar te maken in de kerken.

Gaven en talenten

Zaterdag hebben vijf groepen verschillende theater-stukjes ingestudeerd over verschillende soorten verleiding: rijkdom, “verboden” films, laksheid, “verkeerde” vrienden, etc. Hier hebben we de creativiteit van verschillende jongeren kunnen ontdekken. Het is mooi om in de loop der tijd te mogen zien hoe verschillenden van hen zich verder ontwikkelen in hun gaven en talenten.
Er is een wereld van verschil als je ziet hoe ze zaterdagochtend stil aan tafel zitten en later loskomen, meer met elkaar optrekken en ´s avond rond het kampvuur dansen en zingen.

Veld-bezoeken

We zijn enorm dankbaar dat we deel mogen uitmaken van dit belangrijke werk. Volgende week gaan we beginnen aan de reizen om iedere groep in hun eigen dorp en eigen bijeenkomst te bezoeken. We hopen daar met onze eigen auto (kevertje!) te kunnen komen, gezien het openbaar vervoer niet altijd rijdt naar en van de kleine dorpen. We denken dat dit een extra gebedspunt is.
Bijbelstudies
Spelletjes


Wilfredo & Judith