Vanuit Perú wensen we jullie 

hele fijne Kerstdagen en een Gezegend 2014!

Trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het goede nieuws bekend

We hebben een kerstviering gehad met de kinderclub in het binnenland: Tantachual Bajo. Hier een kleine fotorapportage van gisteren. 37 kinderen kwamen, waarvan 25 altijd in de zondagsschool aanwezig zijn en daar zijn we heel dankbaar voor!

Danken en bidden

Bezoek aan de jeugd van Oxamarca

Bezoek aan jeugdgroep van Oxamarca

Het bezoek aan de jongeren van Oxamarca erg indrukwekkend geweest. We zijn expres een dag eerder gegaan en een dag later vertrokken uit het dorp, om tijd te nemen met de voorganger en zijn vrouw als jeugdleidster.

We hoorden het verhaal van drie verschillende jonge meiden. Mooie, indrukwekkende en ook verschrikkelijke verhalen…

Maria (zo zullen we haar maar noemen), zat nog op de middelbare school en werd door een jongen van haar zelfde school verkracht. Als gevolg daarvan werd ze zwanger. Haar ouders, niet wetend wat ze moesten doen en door gebrek aan onderwijs en informatie, vonden dat ze dan maar het beste met de jongen kon trouwen. Waarom? De beredenering is: “anders blijft het kind alleen, zonder vader en hun dochter wordt door niemand anders meer aangenomen als ze al een kind heeft.” In een klein dorp is dit helaas geen vreemd verhaal.

Ana komt uit Oxamarca, we kennen haar, omdat ze vanaf haar tienerjaren in de jeugdweekenden kwam. Dit jaar zagen we haar weer, maar weggetrokken en apathisch. We spraken met haar moeder, die een lang verhaal vertelde over dat ze met haar zus naar een stad aan de kust was geweest, dat ze “raar” terug kwam en na een tijdje wegliep en naar Lima vertrok. Ana had in het begin nog wel contact met haar moeder, maar toen ze een paar weken niet meer belde, maakte haar moeder zich zorgen. Een familielid belde op een dag, dat ze haar moesten gaan halen, want het ging niet goed. Wat er nu precies is gebeurd, weet niemand, of niemand wil het zeggen, maar ze denken dat het met drugs of zelfs prostitutie te maken kan hebben. Ana is weer terug thuis en beetje bij beetje, met de hulp van de kerk en gebed, komt ze uit haar schulp en begint ze te praten.

Teresa, is een jonge meid van La Quinua, een kleiner dorp. Ze had haar basisschool afgemaakt en zag ernaar uit dat ze naar de middelbare school mocht. Dit is op zich al heel bijzonder, gezien het niet als noodzaak wordt gezien, dat meisjes meer weten dan lezen en schrijven zodat ze zich verder bezighouden het huis runnen. Maar hoe graag Teresa ook wilde, ze werd ziek en kon niet meer naar school. Haar benen verlamden door een onbekende reden. Haar ouders namen haar mee naar dokters en gaven veel geld uit aan zogenaamde heelmeesters die hekserij uitoefenen, maar ook zij konden haar niet helpen. Zo kwamen ze terecht in een evangelische kerk, eigenlijk ten einde raad, en Teresa werd genezen. Ze vertelt zelf haar getuigenis: “God is zo goed voor mij geweest, Hij heeft mij genezen en een nieuw leven gegeven. Wat kan ik nog méér doen dan dankbaar zijn en Hem altijd volgen?!”

Deze drie meiden, alle drie met een heel eigen verhaal, hebben jullie gebed nodig. Vergeet hen aub niet!

Herstel van de kinderclub in het binnenland

Cinthya links en haar moeder Rosa rechts

We vroegen jullie ook gebed voor de kinderclub in Tantachual. Een arm dorpje in de bergen waar ik, Wilfredo, iedere zondag naar toe ga met een team kinderwerkers om daar de kinderen van Gods liefde te vertellen en vooral te laten ZIEN.

We hebben in de tijd dat we daar zijn, sinds mei 2011, verschillende tegenslagen gehad, vooral van mensen die geruchten verspreidden, waardoor ouders hun kinderen liever thuis hielden. We vroegen gebed en God heeft gehoord. We hebben nu weer iedere zondag rond de 20 kinderen die samen komen en middels spel, zang en verhalen leren wie Jezus voor hen kan zijn - en is. Ik ben ook begonnen met het geven van basis Bijbelstudies voor het echtpaar, dat eigenaar is van het huis. Ze waren al Christen maar kwamen nergens samen, omdat er geen kerkjes dichtbij zijn.

We blijven uw gebed nodig hebben, vooral voor beide vrouwen die met deze kinderen werken: Rosa en Marcela. Ze zijn lid van onze gemeente, maar hun echtgenoten willen er niets van hebben en begrijpen vaak niet waarom ze nou toch iedere week de hele zondag weg moeten. Toch komt het soms ineens voor dat de man van Marcela aanbiedt ons met zijn 4x4 pick-up mee te nemen. We bidden dat God zijn hart van steen weer zal aanraken, misschien door de gesprekken onderweg, zodat hij terugkomt bij de Heer en zijn gezin zal herstellen.

Marcela met de tieners van Tantachual

Bethel heeft dit project als zendingswerk van de gemeente; we willen zo ook de lokale kerk leren om zowel in het geestelijke als het materiële betrokken te zijn met Christenen in andere streken.

Zondagschool in de stad

Vreemd genoeg is het werk in de bergen met de kinderen nu sterker dan in onze kerk in de stad. Omdat Rosa met ons meegaat, blijft haar dochter Cinthya in de stad om zondagschool te doen. Het is een jonge meid, die praktisch in Bethel is opgegroeid en hart heeft voor de Heer en de kinderen. Ieder jaar, voor het schooljaar begint, doen we een week vakantie-Bijbelschool, waar veel kinderen op afkomen. Maar na die week, moeten de kinderwerkers vaak de buurt weer in om de ouders te overtuigen dat ze hun kinderen naar de zondagschool sturen. Beetje bij beetje wordt het steeds minder en dat baadt ons best zorgen. We hebben wijsheid nodig om dit werk te herstructureren en ook nieuwe/ meer kinderwerkers nodig zodat de levens van de kinderen uit de buurt ook gezegend worden en ze niet opgroeien om in de voetsporen te treden van de jongeren die hun heil zoeken in drugs en alcohol. Dit is helaas de werkelijkheid in de middenklasse van onze buurt. De jongeren willen van alles experimenteren en we zien ze vaak op het plein voor de kerk hangen.

We willen voor de kinderen van de stad en vooral van Tantachual iets speciaals doen met kerst. Niet alleen cadeautjes brengen, maar vooral hen laten proeven van het ware feest dat we mogen vieren: de geboorte van de Verlosser, de komst van Hoop.

Avonturen met de "Kever"

Storm onderweg

Alweer twee weken geleden gingen we naar Oxamarca voor een vergadering met alle kerkjes van het binnenland. Eerder hadden we geen tijd om te schrijven, maar we wilden dit avontuur toch met jullie delen, want dat was het zeker! De vergadering ter afsluiting van het seizoen doen we altijd begin oktober, omdat later in het jaar de regentijd kan beginnen en de wegen dan onbegaanbaar worden; zeker voor onze fijne, maar toch oude VW kever.

We vertrokken zoals altijd, rekening houdend met de wegwerkzaamheden tussen Cajamarca en Celendin, waar we langs moeten. Hele stukken zijn gelukkig al af en we zouden haast vergeten dat we in de Andes rijden, ware het niet dat er toch slechte stukken tussen zitten met flinke gaten in de weg. 

We gingen een kleine omweg, omdat we dachten dat die weg minder slecht zou zijn, maar juist die omweg bleek een ingevallen stuk brug of afvoerpijp te hebben, wat niet goed zichtbaar was en waar we dus met het achterwiel vol in reden; met als resultaat een klapband.

De reserveband bleek niet goed vast te zetten, waardoor Wilfredo naar de dichtst bijzijnde stad Celendin terug ging om de band te laten maken. Gelukkig was dit mogelijk door de taxi’s die tussen Sucre en Celendin rijden, maar toch kostte dit alles bijna drie uur extra reistijd.

Uiteindelijk waren we weer onderweg, hopend dat we vóór of tegen het donker wel in Oxamarca zouden kunnen zijn, maar na een uur werd de lucht toch wel erg erg donker… even later begon het te regenen en toen heel hard te hagelen! We zaten midden in een zware storm met bliksem en donder tussen de bergen. Soms moesten we stilstaan, omdat we letterlijk niets meer zagen door al het water en de mist. 

Begin van de terugweg uit Oxamarca

Beetje bij beetje konden we verder door de bergen en kwamen we eindelijk in het donker bij Oxamarca. We dachten dat het voorbij was, maar een vrachtwagen kwam net voorbij en de chauffeur vertelde dat we even moesten wachten, omdat ze zand op de slechte weg hadden gestort en een tractor alles nog zou “glad strijken”. We wachtten netjes een half uur, al wilden we heel graag eindelijk uitpakken en rusten. Toen de tractor kwam, gingen we achter hem aan in de hoop verder te kunnen, maar die besloot dat het genoeg was voor de dag en ging gewoon verder… en wij, wij stonden vast in de modder en bergjes zand… een paar buren kwamen helpen de auto voor en achteruit te duwen, en na een half uur konden we eindelijk de laatste paar honderd meter afleggen. Uiteindelijk, na bijna 10 uur onderweg te zijn geweest – i.p.v. 5½, kwamen we bij het huis van de voorganger van Oxamarca aan; God zij dank!

Evaluatie

De vergadering ging voorspoedig. Ondanks het koude weer, is het samenzijn altijd warm en hartelijk. We hebben samen kunnen evalueren hoe het jaar is verlopen, zowel de conferenties die samen met Ger en Froukje zijn georganiseerd, als de jeugdweekenden die wij met hun jongeren en jeugdleiders doen, als ook de specifieke noden die iedere kerk heeft. Tegelijkertijd kijken we al vooruit naar volgend jaar en wat voor cursussen we kunnen organiseren voor de ontwikkeling en het geestelijk volwassen worden van de voorgangers en hun gemeenteleden. De voorgangers van de verschillende kerkjes hebben een officiële sollicitatie met ons meegestuurd voor een voorganger in Cajamarca, om samen een discipelschapstraining organiseren, zodat ze dat zelf beter kunnen toepassen in hun kerkjes. Dit is hard nodig, zodat ze volwassen kunnen worden, een stevigere basis hebben en minder vatbaar zijn voor zoveel emotionele schommelingen en sektes, die van alles komen “wijs”maken.

Voor ons werk, specifiek met de jongeren, merken we dat er hard gewerkt moet worden aan het zoeken en vormen van jeugdleiders, die zelf stabiel zijn in het dorp. Veel jongeren, die eerst actief meehelpen als jeugdleiding, maken hun middelbare school af en gaan dan in andere steden studeren: vaak Cajamarca of zelfs Lima, waar ze meestal maanden of zelfs jaren blijven. We willen jullie vragen te bidden voor wijsheid voor de voorgangers om bijvoorbeeld jonge echtparen te motiveren om dit werk op zich te nemen. Wij willen volgend jaar de trainingsweekenden weer oppakken om meer jongerenwerkers voor het binnenland op te leiden en toe te rusten, maar dan moeten er wel mensen bereid zijn. Vaak ligt het niet aan “geen zin”of onverschilligheid, maar juist het lage zelfbeeld dat ze vaak hebben, waardoor mensen denken dat ze er niet geschikt voor zijn.

Herstel van de kinderclub

In de vorige brief schreven we over de kinderclub in Tantachual. We willen danken voor jullie gebed en de bemoedigende woorden, die we van sommigen mochten ontvangen. Wat ons ook heeft bemoedigd en zien als verhoring, is dat de kinderen beetje bij beetje weer naar de kinderclub komen en we bijna 20 kinderen mogen vertellen over Gods liefde. Blijf aub bidden voor hun ouders en deze streek, zodat er eindelijk een kerk van de grond zal kunnen komen waar Gods Woord wordt verkondig en hoop voor dit volk groeit. Ook voor geschikt vervoer, gezien ook hier wekelijks de VW kever geladen met een team kinderwerkers heen reist.

Jongeren van Bethel in Cajamarca

Om dezelfde reden willen we ook gebed vragen voor de jongeren van Bethel. Er zijn de laatste tijd een paar jongeren bij gekomen, maar de jongerenbijeenkomsten komen nog niet goed van de grond. Onze jeugdleider heeft een afstudeercursus in een andere streek en Wilfredo heeft ook deze taak op zich genomen. We willen deze jongeren van de stad, in een buurt waar drugs en alcohol niet vreemd zijn, een interessant, echt en duurzaam alternatief bieden. Dit is heel anders dan het binnenland en we hebben ook hier weer wijsheid en creativiteit voor nodig. Drie jongeren zijn nu bezig met muzieklessen, die gedeeltelijk door onze kerk en gedeeltelijk door henzelf worden gefinancierd, zodat we zo een begin kunnen maken voor een muziekteam van Bethel. We hebben een aantal activiteiten op de agenda, zoals een talentenavond en karaoke. Het is de bedoeling dat de jongeren zo actiever worden en echt deel zullen nemen aan het gemeente-zijn, als ook andere vrienden mee kunnen nemen.

Gemeentebouw

Ik ben verheugd en dankbaar dat ik kan schrijven over het werk dat we voor God mogen doen, zowel in de stad Cajamarca met onze gemeente Bethel van de Assemblees of God, als in het binnenland met de Pinksterkerkjes van Casa de Oración in Celendin; en dit met jullie te mogen delen.

Jongerenwerk

Evangelisatie campagne

Zoals sommigen misschien al hebben gelezen in eerdere brieven, hebben we dit jaar twee jeugdweekenden mogen organiseren, voor de jongeren van Sucre en voor de jongeren van in en rondom Oxamarca. In beide gevallen hebben we een groot aantal deelnemers gehad, die actief aan het programma meededen. (lees hierover eerder op ons blog) We zagen hun wil om te leren en te integreren, gezien jongeren door hun eigen cultuur van “platte” land, normaal gesproken erg verlegen en teruggetrokken zijn: vooral de meiden. Maar we hebben een progressieve verandering kunnen zien, vooral in de jongeren die vaker hebben meegedaan aan deze weekenden: ze zijn expressiever, doen actief mee en zijn bereid ook emoties te laten zien.

We hebben Gods werk mogen zien in het leven van deze jongeren en een aantal gaf hun leven aan Jezus in deze jeugdweekenden, zowel in Sucre als in Oxamarca, hoewel vaak ruim de helft van hen uit niet-christelijke gezinnen komt. De jongeren die hun leven wijden aan God worden door de lokale kerk opgevangen en onderwezen. Wij programmeren bezoeken aan de jeugdgroepen, in overleg met hun voorganger, en we proberen de thema’s van het jeugdweekend te versterken en ook de thema’s, noden die aan bod komen tijdens de bezoeken. De eerste week van september zullen we een bezoek brengen aan de groep van Oxamarca. De afgelopen tijd heeft het ongewoon veel geregend en we bidden dat de wegen goed begaanbaar en onze auto sterk genoeg zal zijn voor deze reis.

Bethel - Huis van God

Wilfredo in Bethel

Maar het werk in onze kerk Bethel in de stad gaat gewoon door. Waar ik, Wilfredo en mijn vrouw, Judith, voorgangers mogen zijn. Dit werk is in 2000 begonnen als dochter gemeente van een grotere gemeente in het centrum van de stad. Deze gemeente, Rosa de Saron, heeft in de verschillende wijken van de stad een kerkje geopend om daar de mensen met het Woord te bereiken. De eerste vier jaar was ik in Bethel verantwoordelijk voor de muziek, waarna het leiderschap me werd gegeven voor deze kerk. Toen nog alleen en later, na ons trouwen, samen met Judith, waren en zijn we verantwoordelijk voor een groep van ongeveer 25 leden.

Dit jaar hebben we twee projecten als doel, waarvoor we bidden en werken. Waar we al eerder over schreven is ten eerste de aanschaf van een stuk grond voor de bouw van een eigen lokaal.  Voor de aanschaf van grond zijn we het hele jaar al activiteiten voor fondswerving aan het doen, die jullie ongetwijfeld ook op het blog hebben kunnen volgen. Daar gaan we hard mee door, want de grondprijzen in Cajamarca zijn erg hoog. Als tweede hebben we ons voorgenomen een goed muziekteam op te zetten: zowel geestelijk als technisch; en natuurlijk de aanschaf van de basis instrumenten. De eerste etappe van Bijbels onderwijs over lof en aanbidding, voor alle gemeenteleden, zijn we nu aan het afronden. Hierna zullen we overgaan naar de selectie van wie instrumenten zullen leren spelen met hulp van professionele leraren.

Kinderclub in het binnenland

Bijna drie jaar geleden zijn we begonnen met een zendingsproject van Bethel, 2.5 uur het binnenland in. We hadden er een kinderclub die om de week zaterdags bij elkaar kwam. Twee maanden geleden, na een evangelisatiecampagne waar verschillende kinderen, maar ook volwassenen hun leven aan de Heer gaven, werd ons een huis aangeboden door een christelijk echtpaar, om daar samen te komen. We komen er nu niet meer om de week, maar elke zondag. We hebben er banken heen kunnen brengen en hebben als doel niet alleen de kinderen, maar juist ook hun ouders en andere volwassenen te kunnen bereiken.

Gemeentebouw

Kinderclub Tantachual

Maar toch gaat niet alles over rozen. We merken tegenstand van verschillende kanten. De eerste samenkomst die we zouden hebben op zondag, kwam maar één van de volwassenen die naar voren kwam bij de campagne. Daarna hebben we geprobeerd op verschillende manieren in contact te komen met de rest, maar we hebben ze niet allemaal kunnen bereiken. Sommigen zeiden dat het moeilijk was om naar de samenkomsten te komen wegens hun werk of de afstand.

Aan de andere kant hadden we in de samenkomsten in de school altijd 15-25 kinderen. Maar nu we in het huis tegenover de school zitten, komen er maximaal 14 en soms zelfs 5. We begrepen niet waar dit aan lag en we begonnen ons af te vragen of dit wel goed was. Toen hoorden we van één van de ouders dat er een gerucht de ronde deed, en zelfs via de radio was afgekondigd, dat er mensen waren die kinderen roofden en dat wij, die hier al meer dan twee jaar kwamen, daar schuld aan hadden: dat wij kinderen kwamen stelen en dat de ouders hun kinderen beter niet meer naar de club moesten sturen. Zelfs de directeur van de school, waar we altijd mee hebben overlegd, had dit aanbevolen. Het was grappig en onaangenaam tegelijkertijd. Maar daar bleef het niet bij wat betreft de lage opkomst.

Er waren verkiezingen geweest in het dorp, waarbij de mensen erg verdeeld. Sommige van de ouders hadden één politieke partij ondersteund en andere hadden juist de tegenstander daarvan geholpen. De eigenaar van het huis, waar nou de samenkomsten worden gehouden, was voorstander van één kandidaat en de ouders van de kinderen die voor de andere, verliezende kandidaat waren, hebben hun kleintjes verboden naar de kinderclub te gaan. Dit hebben we nogmaals gemerkt toen we die kinderen huis aan huis zijn gaan bezoeken. We hebben geprobeerd de ouders aan te moedigen en uit te leggen dat dit niets met politiek te maken heeft, en aan de hand hiervan hebben sommigen gelukkig besloten hun kinderen toch te sturen. Er zijn nu 8 kinderen en 3 volwassenen, maar er is nog een weg te gaan.

Gebed gevraagd

We zijn God enorm dankbaar voor de kinderwerkers uit Cajamarca, die zelfs het onmogelijke doen om iedere zondag bij deze kinderen te kunnen zijn. Bid aub voor hen, Marcela en Rosa, en hun echtgenoten, Julio en Luis, die niet christen zijn, waardoor het voor hen moeilijk is te begrijpen waarom hun vrouwen iedere zondag naar Tantachual reizen. Ieder evangelisatie- en zendingsproject heeft geestelijke en financiële ondersteuning nodig waarvoor we ook uw gebed vragen, zodat God zal blijven voorzien, zodat we benzine, transport en werkmateriaal genoeg zullen hebben.

Hartelijke groeten en Gods zegen,

Wilfredo

Verre Oorden

Te voet 

Jongeren van Jelic 

Vorige week hebben we een bijzondere tijd mogen hebben met 66 deelnemers aan het jeugdweekend in Oxamarca, 6 uur rijden naar het binnenland vanuit Cajamarca. Tenminste, dat was voor ons, met eigen vervoer… een groepje van een dochtergemeente van Oxamarca moest 4 uur lopen; 8 jongeren kwamen uit een andere streek – Jelic-San Marcos, 8 uur lopen (!) om erbij te kunnen zijn. Het is een voorrecht voor deze jongelui een gevarieerd, intensief geestelijk en recreatief programma te mogen draaien.

Andere gewoontes

Ook al hebben we een algemeen jaarthema, dat we in beide jeugdweekenden in Sucre en Oxamarca uitwerken, is het toch weer heel anders. Dit komt vooral doordat we verder het binnenland in gaan en de cultuur van het platteland en de stad veel verschilt. We hebben zelfs gemerkt dat we de liederen, ritmes en melodieën erop aan moeten passen. Wat altijd een aandachtspunt blijft, is dat vooral jongens praten en meisjes zich achter hun “chale” (mantel) verschuilen. Door te werken in groepjes en daarna voor de rest uit te leggen, proberen we dit te doorbreken.

Workshops

Het kost meer tijd en inspanning om de groep “los” te krijgen, ook al heeft de helft van de jongeren ooit een keer meegedaan met zo’n evenement, omdat we dit al bijna 9 jaar doen in verschillende dorpen. Wat enorm helpt, is dat zowel de kerk van Oxamarca als van La Quinua (2 uur de berg op), jeugdwerk doen. Ze zijn het gewend samen te komen, Bijbelse vraagstukken uit te werken in groepjes, te zingen etc.

Jongeren van La Quinua

La Quinua is een klein dorpje dat tot voor kort alleen te voet bereikbaar was. Nu gaat er een busje dagelijks naartoe en komt de melkwagen ook dagelijks langs om melk te kopen en naar de fabrieken in Cajamarca en Lima te brengen. In dit kleine dorpje komen de jongeren regelmatig samen en 15 deden mee aan het jeugdweekend. Dit is een relatief grote groep, waar we toch graag aandacht en gebed voor willen vragen. Voorgangers vinden vaak dat de jongeren voor de jongeren moeten zorgen, want zij zorgen zelf al voor de ouderen en volwassenen van hun gemeente. 

Jeugdgroep van La Quinua

We hebben de afgelopen jaren de jeugdleiders van verschillende dorpen materiaal gegeven en opgeleid, zodat ze regelmatig bij elkaar kunnen komen, een programma op maat hebben en geestelijk en emotioneel kunnen groeien. Maar zonder de actieve betrokkenheid van hun voorganger en directe leider, is dit toch moeilijk. We ontvingen steeds iemand anders als “jeugdleider” van La Quinua en begonnen, als het ware, weer van voor af aan. Deze groep heeft daarom niet echt kunnen werken aan diepgang en volwassenheid, waardoor sommige jongelui en zelfs hun leiding zijn afgedwaald of verdwenen uit de kerk.

Verrassend

Toch was het juist de club uit La Quinua, die zaterdagavond wilde beginnen met een muzikale special, die ze hadden voorbereid. Daarna wilde iedere groep van de vijf verschillende dorpjes wel een lied voordragen. Heel leuk om te zien hoe ze iedere keer weer loskomen en bijdragen aan het programma ter bemoediging ook voor ons als organiserend team.

Birgit

Sinds een paar maanden is een Duitse zendelinge in Cajamarca, die het werk van Centro Bíblico (van de Open Vergadering der Gelovigen) komt ondersteunen. Ons contact met deze gemeente, als vroegere gemeente van Judith, is nog altijd intensief en daarom vroegen we haar ook een keertje mee te gaan. Ze heeft de jongeren veel sport en spel geleerd en het was erg leuk om te zien hoe iedereen actief meedeed, maar ze heeft ook een heel praktisch thema gegeven over “mijn persoonlijke ‘date’ met God”: stille tijd.

Weersomstandigheden

Achter de wolken schijnt de zon :) J

Door effecten van de stroming “El Niño” aan de Peruaanse kust, waren er ongewone weersomstandigheden. Normaal gesproken zijn juli en augustus droog, zonder enige regen. Vorige week vrijdag, net na aankomst in Oxamarca, begon het te stortregenen, waardoor de groep uit El Alizo – 4 uur lopen van Oxamarca vandaan, een uur moest schuilen en daarna voorzichtig verder ging, uitkijkend dat ze niet zouden uitglijden in de modder. In de nacht van zaterdag op zondag regende het zonder ophouden, waardoor we bezorgd waren, gezien alles modder, glad en nat was, maar ‘gelukkig’ was er de volgende ochtend weer zon en konden ze veilig weer terug naar hun dorpen lopen!

De eerste week van september willen we weer naar Oxamarca om zowel de lokale groep als de jeugd van La Quinua te bezoeken in hun eigen samenkomst en bemoedigen. Blijf hen in gedachten en gebeden gedenken, omdat we zien dat de jeugdgroepen wel groeien, maar er hoge nood is naar goed leiderschap en leidersteams.

Zending Bethel Cajamarca